Por que debe perdoar ao seu marido por facerse dano?

Por que debe perdoar ao seu marido por facerse dano

Quizais te preguntas como perdoar ao teu marido por facerche dano. Se non o fixeras, serías unha excepción entre as mulleres casadas. O matrimonio sen erros é un mito, imos sacalo do camiño. E se é algo que dixo ou fixo, se é algo pequeno ou unha horrible acción ilícita, nada é demasiado trivial como para facer esta pregunta. Por que? É sinxelo: non chegarás a ningún lado sen el.

Pero, xa que te preguntas como sacar o perdón, seguramente xa te decataches deste feito. No matrimonio, é frecuente que se insulte, se respecte, que se infravalore, se faga dano por calquera dos millóns de formas posibles. Desafortunadamente, isto vén co feito de que compartes todo o teu tempo e todos os teus pensamentos con outra persoa. Ábresche á posibilidade de ferirte. Pero, se vemos o matrimonio como tal, parece un horrible esquema de tortura. Non obstante, aínda que agora mesmo esteas a facer dano e non poidas atopalo en ti para perdoar, probablemente saibas que non é certo. É só que está constituído por dous individuos, ambos cos seus defectos e debilidades. Como resultado, moitas mulleres son delatadas, insultadas, afastadas, mentidas, denigradas, sen recoñecemento, enganadas a & hellip;

Agora, imos facer a pregunta de por que debería perdoar estas cousas de novo.

O perdón faino libre

O perdón é probablemente o único que te liberará, liberándote da carga de ser vítima, de levar a carga da transgresión, do odio e o resentimento que leva con manter a rabia. É perfectamente normal ter dor pola traizón. E outra cousa tamén é normal: unirse á nosa ira. É posible que non nos decatemos xa que realmente o desexamos (non, o necesitamos), pero ás veces sucede que nos aferramos ás nosas sensacións de ser feridas porque, ironicamente, danos unha sensación de seguridade. Cando agonizamos o sucedido, depende doutros arranxalo. Depende do noso marido facelo mellor, xa que é el quen o provocou. Só precisamos recibir os seus intentos para facernos sentir de novo enteiros e felices.

Non obstante, ás veces isto non acontece, por moitas razóns. Non tenta, non ten éxito, non lle importa ou nada é o suficientemente bo como para reparar o dano. Entón, quedámonos co noso resentimento. Non queremos perdoar, xa que é o noso único sentido de control sobre o que está a suceder. Non escollemos facernos dano así, pero podemos escoller manter a nosa rabia.

Moitos dirán que o perdón é o primeiro paso cara á curación. Non obstante, na práctica, isto realmente non é así. Entón, non te sintas presionado para comezar o teu proceso de curación (e reparar o teu matrimonio se é o que escolles facer) cun paso tan grande como perdoar de inmediato. Non te preocupes, ao final chegarás. Pero para a maioría, o perdón non é o primeiro paso. Normalmente é o último. É máis, o perdón non é realmente necesario para reconstruír o seu matrimonio (nin a súa confianza e optimismo) e vén máis como un subproduto da curación en si.

O perdón faino libre

Sanarte primeiro

O primeiro paso para crear un terreo fértil para o perdón é pasar por todas as emocións que estás experimentando e dedicarte o teu tempo a facelo. Debe curarse antes de que poida perdoar. Tes dereito a pasar o choque, a negación, a depresión, a tristeza e a rabia antes de atopar un xeito de integrar o que pasara na túa nova visión do mundo e medrar a través da experiencia. Despois disto, podes comezar a reparar a túa relación, volver conectar e restablecer a confianza. E entón podes estar preparado para o verdadeiro perdón.

Se non resulta doado, recorda: o perdón non é escusar a ofensa do teu marido. Non é ignorar o que fixera e non responsabilizalo dos seus feitos. Pola contra, despréndese dun ardente desexo de castigalo, de levar o resentimento como distintivo de honra e de rancor. No perdón, cómpre soltar todo iso aínda que non o pedise. Por que? Perdoar é unha forma incomparablemente máis sa de tomar o control sobre o que che pasa. Cando perdoas, non estás a mercé das accións dos demais. Cando perdoas, estás recuperando o control sobre as túas emocións, sobre a túa vida. Non é (só) algo que fas por el ou desde a bondade do teu corazón: tamén o fas por ti mesmo. É unha cuestión de benestar e saúde.

Compartir: